Pokój zgodny z pedagogiką waldorfską

D ziś trochę inne spojrzenie na dziecięce przestrzenie. Zainspirowana artykułem na portalu „Dzieci są ważne – rodzicielstwo bliskości” o urządzeniu pokoju dla dziecka w stylu waldorfskim, postanowiłam poszukać wnętrza, które w praktyce odzwierciadlałoby założenia pedagogiki Rudolfa Steinera.

Kładzie się w niej przede wszystkim silny nacisk na rozwój kreatywności, samodzielnego myślenia, umiejętności uczenia się, a także zdolności artystycznych oraz na zdobywanie przez dzieci umiejętności praktycznych. Filozofia waldorfska stara się wykształcić człowieka twórczego, otwartego, o szerokich zainteresowaniach, zdolnego do samodzielnego kierowania własnym życiem.

Taki właśnie jest pokój 4-letniej Beatrix, który umeblowany jest bardzo prosto, dzięki czemu zmysły dziecka nie są bombardowane zbyt dużą ilością bodźców. Sporo jest tu przestrzeni na zabawę, co sprzyja aktywności , a także rozwojowi fantazji i wyobraźni. Wszystkie przedmioty, książki i zabawki znajdują się w polu widzenia dziewczynki oraz w zasięgu jej rączek. Mama Beatrix tak zaaranżowała przestrzeń, by dziewczynka mogła harmonijnie rozwijać zmysły – dotyku (poprzez różne naturalne faktury i powierzchnie, m.in. drewnianą podłogę i jagnięcą skórę), wzroku (pełne słonecznego światła wnętrze, delikatne barwy wystroju) oraz ruchu (przestronny pokój, niewielka ilość sprzętów i mebli).

W przestrzeniach waldorfskich korzysta się niemal wyłącznie z naturalnych materiałów. Nie ma w nim też miejsca na plastikowe zabawki. W pokoju Beatrix część zabawek jest drewniana (m.in. piękny domek dla lalek), a część szmaciana.